" هر وبلاگ یک رسانه س " ، تیتری که از همون ماه های اول که شروع به وبلاگنویسی کردم همیشه سایه ش روی همه ی فعالیت های مجازیم بوده . وبلاگ من ، رسانه ی شخصیِ منه ، فضایی که شخصی بودنش بهم اجازه میده تا راجع به هر موضوعی که دوست دارم بنویسم ، اما رسانه بودنش برای من ایجاد مسئولیت میکنه تا موضوعات مورد نظرم رو هرجوری که دلم خواست ننویسم . این دوتا موضوع اصلا همدیگه رو نقض نمیکنن ، حتی برای هم مکمل هم هستند . اکثر ما وقتی چیزی مینویسم امیدواریم که نوشته هامون خونده بشن ، خواننده هامون برامون مهم اند . پس باید حواسمون به چیزی که مینویسیم باشه . اما در طرف مقابل خواننده ها هم باید این حق رو برای وبلاگنویس قائل باشند که میتونه توی فضایی که متعلق به اونه هر چیزی که توی ذهنش میگذره رو بنویسه . باید یادبگیریم به عنوان دو تا انسان حقوق همدیگه رو رعایت کنیم . اگر نوشته ای رو نمیپسندید و یا حتی اگه از شخصیت نویسنده ی اون مطلب خوشتون نمیاد به جای توهین و بی احترامی خیلی راحت ضربدر بالای صفحه رو بزنید و برید سراغ صفحات محبوبتون ...