کی با یه جمله مثل تو ...

توی زندگی بهانه های زیادی برای شکرگزارى وجود داره اما قطعا برای من تو مهمترینِ این بهانه هایی بانو :)

سکوتِ شب ، یه آسمون و یک ستاره

با دستم یه جایی از آسمونو نشونش دادم و گفتم اون ستاره رو میبینی ؟ اون که از همه پر نورتره ، اون ستاره ی منه :)

گفت ماهو میگی که :)))

و بعد با دستش یه جایی از آسمونو نشونم داد و گفت اون ستاره هارو میبینی ؟ اونا هم مال منن ، خیلی دوستشون دارم ، همیشه بهشون نگاه میکنم ، شبیه یه قلب نصفه س ...

با تعجب گفتم قلب نصفه ؟ گفت آره فقط یه طرفش هست ، هنوز کامل نشده 

گفتم شایدم الان دیگه کامل شده فقط هنوز نورش به ما نرسیده ، خندید و گفت شایـــــد :))

چند ماهه که منتظر زمستونم ، تا یه شبی که دوباره بشه اون ستاره ها رو دید ، با دستم یه جایی از آسمونو نشونش بدم و بگم اون ستاره ها رو میبینی ؟ اونایی که شبیه یه قلبن ، بالاخره کامل شدن ، اونا ستاره های مان ، ستاره های دوتاییمون :)

من فقط 19 سالم بود ...

تا حالا شده دوست بزرگتر از خودتون داشته باشید ؟ خیلی بزرگتر !

هیچوقت اون روزا رو یادم نمیره ، روزایی که منِ همیشه مثبت اندیش تصمیم گرفتم دوست عاقل و دنیا دیده م رو بخاطر نگاه منفی ای که به زندگی داشت از لیست اطرافیانم برای همیشه حذف کنم . تصمیم گرفتم مسیر زندگیم رو خودم انتخاب کنم ، بر اساس چیزی که بهش ایمان دارم و نه تحت تاثیر نگاه و عقیده ی دیگران ...

همیشه خاطراتش رو با این جمله شروع میکرد و با همین جمله به پایان میبرد " هیچ آدمی لیاقت محبت رو نداره مگه اینکه خلافش ثابت شه " . نگاه من اما نقطه ی عکس اون بود ، من اعتقاد داشتم همه ی آدمها لیاقت خوبی و محبت کردن رو دارن ، مگر اینکه خلاف اینو ثابت کنن . از اون روزا خیلی گذشته ، مردم این شهر اونقدر خلاف این عقیده رو بهم ثابت کردن که حالا دیگه به نظرم دوست عاقل و دنیا دیده م خیلی هم بی راه نمیگفت ...

پنجِ پنج

اینکه توو آدرس آموزشگاهی که هر هفته باید بری بنویسه رو به روی مترو یعنی خوش شانسی ، اینکه وقتی آدرس رو دنبال میکنی میبینی کوچه ی مهرناز همون کوچه چتریِ باحال و پر انرژیِ یعنی خوش شانسی ، اینکه بعد از اتمام کلاس ، موقع عبور از جلوی یه کافه ی خوشگل میبینی جشن امضای کتاب یکی از آدمهاییه که تو کارش رو خیلی دوست داری ینی خوش شانسی ...
اما اینکه گوشیتو از جیبت در میاری و میبینی فقط سه درصد شارژ داری :/
پنجِ پنجِ نود و پنج رو خیلی دوست داشتم :)))))

# خوشحالی های ریز ریز :]

رفیقای نامرد :)

بهرام که گور میگرفتی همه عمر ...    :)))))

+ اخبار وبلاگستان :]

آرامش دنیای این روزام ...

تو با یه لبخند زندگی میدی

من واسه لبخند تو میــمرم ...

[ شهر باران ، بهروز صفاریان ]

# بخند واسم :)

در ادامه ی توضیحات پست قبل

آقا داشتن صدای خوب واقعا نعمت بزرگیه ، خداروشکر من از همون بچیگمم هرچقدر قیافم خوب نبود بجاش صدام افتضاح بود ، از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون هر جا هم که میخوندم به نحوی استقبال میشد که ترجیح میدادم به همون بیت اول اکتفا کنم و ادامه ندم . دیگه بذارید بگذریم از دوران نوجونی و بلوغ که ببشتر از این باعث رنجش خاطر آلن دلون نشیم :)))

خلاصه اینکه ما هر چی بزرگتر شدیم بیشتر به موسیقی علاقمند شدیم ، یه جاهایی هم البته بود همون حدودای پیش دانشگاهی و اینا که مصادف شده بود با ظهور موسیقی رپ تو ایران ( اینی که میگم واسه هزار سال پیشه ها ) و خب دیگه یه راهی واسه خواننده شدن اونایی که صداشون افتضاح بود هم باز شده بود ( شما تصور کن هیچکس با یه صدایی شبیه صدای مخلوط کن خواننده ی هیت اون روزا بود ) ولی خب متاسفانه بازم موقعیتی برای ظهور من فراهم نشد تــــــــــــا رسیدیم به این فایل :))))

انصافاً تا قبل از این هر چی میخوندم جز همسرم و خواهرزادم که جا داره از همین تریبون هم استفاده کنم و خطاب به همسرم بگم : سلام عزیزم ، مرسی که این همه صدای منو گوش میکنی :) ، هیچ طرفدار دیگه ای نداشتم و وقتی چیزی میخوندم دیگه تو بهترین حالت همین دو نفر تا آخرش گوش میدادن . اما خب با توجه به استقبالی که تو پست توکا شد و لایکای این پست تصمیم گرفتم یه آلبوم از فاخر ترین آثارم توی این دوران جمع آوری کنم و از همین تریبون به شما طرفدارای نازنینم که میتونم از این به بعد بنفشلیتی هم خطابتون کنم این قول رو بدم که بزودی منتظر شنیدن آلبومی با صدای بنفش ماهی موسیقی ایران باشید . از اونجایی که در کمال قدرت و افتخار هر گونه مسیری رو برای انتقادات سازنده ی شما به شدت مسدود کردم ، به نحوی که شما حتی توانایی دیس لایک کردن هم ندارید ، تنها راه پیش روتون اینه که لایک کنید . مرسی بابت این همه حمایت :))))

+ لینک پست نام برده شده در بالا

:: هشتگ همدیگه رو دوست داشته باشم و بخندیم همیشه :]

صرفا جهت ریا :)

چند وقت پیش ، خیلی اتفاقی تو وبلاگ توکا دیدم که از مخاطباش خواسته بود که از خودشون یه صدایی خارج کنن و خب منم به عنوان پیشکسوت این عرصه احساس کردم که حتما باید تو این چالش حضور داشته باشم ، خب قبل از هر چیزی به این فکر کردم که محتوای این فایل صوتی چی باشه که هم ارزش یه بار شنیده شدن رو داشته باشه و هم از فضای رادیوبلاگیها دور باشه ، اینه که به این فکر افتادم که این فایل رو بخونم و بفرستم :

 

+ حالا این فایل و محتواش یه سری توضیحات هم داره که تو پست بعد مینویسم :)))

:: پیشکسوت : در مورد پیشکسوت دیگه توضیح نمیدم دیگه ، خودتونید حتما میدونید که کسی که در روزگاران قدیم تو بلاگفا مسابقات خوانندگی به اون عظمت برپا میکرد من بودم :)))))

برای جمعه های نازنین :)

اینایی که میگن جمعه دلگیره احتمالا کل هفته رو دارن خوش میگذرونن وگرنه به نظر من جمعه خیلی هم دلبازه ، اصلا من کل هفته رو زندگی میکنم به عشق همین جمعه :)
کاش میشد یکم زمانش رو بیشتر میکردن فقط :/

# به یاد روزانه نویسی های قدیم :)))

همینقدر غیر ممکن ...

اینکه وقتی کنارشی با همه ی وجودت غرق شی توو هواش ، مست شی از نگاش

به این امید که وقتی نیست دل تنگ نشی براش

مثل این میمونه که یک ساعت مدام نفس بکشی و بعد بخوای چند روز بدون اکسیژن زنده بمونی ...