فقط کمی دیر تر قضاوت کنیم

دلم میخواد محکم بایستم جلوی همه ی اون کسایی که اعتقاد دارن " آدمها رو باید توی عصبانیت شناخت " ، زل بزنم توی چشماشونو بگم دارید اشتباه میکنید ، چرا فکر میکنید آدمها رو باید توی عصبانیت شناخت ؟ توی ناراحتی شناخت ! توی موقعیت های سخت شناخت ...

در حالی که آدمها توی این موقعیت ها دیگه خودشون نیستن ! خودِ واقعیشون نیستن ! بجای عقل و منطق غول عصبانیت داره به جاشون تصمیم میگیره .

نمیگم آدمها اجازه دارند توی عصبانیت هر کاری بکنند ! اما لطفا قبل از قضاوت در موردشون ، یاد لحظه های آرومشونم بیوفتید ، یاد لبخنداشون ، یاد مهر و عشق و دوستیهاشون ، یاد اینکه نسبت لحظه های بدِ عصبانیتشون به لحظه های خوب و شادشون چقدره ؟ بی انصافی نیست اگه بخوایم آدمها رو توی عصبانیت قضاوت کنیم ؟

‎۱۴۲ ـُمین روزِ سال
۰

آقای بنفش

۱۹ مرداد ۹۴ ، ۰۰:۴۴

مجید صدر

میدونی محسن ؟ الان دلم میخواد فقط بگم بییییگ لااااایک :))))

حالا هی من میخوام از واژه ی کوفت استفاده نکنم :)))))

۱۹ مرداد ۹۴ ، ۰۷:۲۷

صدف

سلام آقای بنفش ...خوبی شما؟

خونه ی نومبارک ....امیدوارم روزای خوب و خوشیو اینجا بگذرونی

اینجا واسم غریبست نمیدونم چرا حرفم نمیاد اصلا ....شکلکم نداره

عه صدف ، سلام :))))
ممنون ، چه خوب شد که اومدی دوباره ، باش بهش عادت میکنی :))

۱۹ مرداد ۹۴ ، ۱۶:۲۹

بانوی آذری

به نظر من کلا قضاوت کردن خوب نیست هر چند که خودم هم گاهی مرتکبش می شوم. ولی همیشه همه ما وقتی کسی عصبانی می شود و در عصبانیت حرفی می زند آن شخص را یک آدم بد میبینیم که قابل اعتماد هم نیست در صورتی که شاید ما هم جای آن فرد بودیم بدتر رفتار می کردیم.
به هر حال بهتر است کسی را قضاوت نکنیم تا قضاوتمان نکنند :))

۱۹ مرداد ۹۴ ، ۱۸:۴۲

ایزابلا ایزابلایی

با این موافقم اما گاهی آدما تو عصبانیت یه کارایی میکنن که تموم کارای خوبشون هدر میره... گاهی تو عصبانیت دست از تظاهر برمیدارن و نقاب خود درونیشونو نشون میدن...

اگه حس میکنی همه ی لحظاتی که آدم خوبی هستن نقاب به چهره دارن و فقط وقتی عصبانی میشن نقابشون رو برمیدارن ، آره حق با توعه ...

۱۹ مرداد ۹۴ ، ۲۱:۱۵

خانوم ِ لبخند :)

یادمه قبلا یه جایی خوندم آدم ها رو وقتی تو منگنه هستن وقتی زیر بار فشار عصبی اند، تنها بذارید، آدما اون موقع ها خودشون نیستن.. سو تفاهم پیش میاد.. راست میگفت..

درسته قضاوت هیچوقت قشنگ نیست

۱۹ مرداد ۹۴ ، ۲۳:۳۰

مریمی

دوماه پیش با صمیمی ترین دوستم( تنها دوستم که به راحتی میتونم درباره ی همه چیز و همه کس باهاش حرف بزنم و بدون هیچ نقابی احساساتم رو باهاش درمیون بزارم) دعوام شد..دعوای اسمسی و تلفنی ؛ دعوای خفنااااااا از اون ناجوراااا ؛ هردو عصبی شدیم و حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم.. 4شنبه ی هفته ی پیش آشتی کردیم:) بعضی وقتا به خودم میگفتم اره دیگه اینم از صمیمی ترین دوستت که تو عصبانیت خودشو نشون داد بعد دوباره میگفتم خب خودنم عصبی شدی و حرف زدی..ادما موقع عصبانیت حرفایی میزنن که اصن بهش اعتقاد ندارن ولی اون لحظه اون حرفارو به زبون میارن...

لایک به این پست:)

یک سوال ، به نظر شما با وجود اینهمه شبکه اجتماعی ، من اگه بخوام وب نویسی رو شروع کنم خیلی دیر ِ؟؟؟

+لبخندتن مستدام:) آمین..

چقدر خوب که متوجه ی شرایط خاص حین دعوا هستین :))

+ به نظر من وبلاگ و شبکه های اجتماعی دو دنیای مختلف دارن ! اگر احساس میکنی نیاز به نوشتن شما فقط با وبلاگنویسی حل میشه هیچ وقت برای شروع دیر نیست :)

۲۰ مرداد ۹۴ ، ۰۵:۳۱

ف.ن

چه هدر خوبی...
دریا و آسمان...آرامش در آرامش...

+ پستتون باعث شد دلخوری ای که نتیجه ی یک دعوا و حرفهای حین عصبانیت بود رو نادیده بگیرم و برای ادامه ی مهربانی کردن به هم، پیش قدم بشم. برای آشتی. لبخند. ممنون...

چقدر عالی :]

۲۰ مرداد ۹۴ ، ۱۸:۰۲

jeghele

شاید واقعیت هایی گفته بشه ک واقعا آزارمون نمیده اما اون لحظه چون عصبانی هستی،میگی و طرف قطعا ناراحت میشه چون مطلب خوشایندی نیس...

یه بارم این اتفاق بین من و دوستم افتاد و باهام قهر کرد! :/

۲۰ مرداد ۹۴ ، ۲۳:۲۰

زینب :)

اصلا خود قضاوت که مورد داره حالا چه برسه به اینکه بخوای موقع عصبانیت انجامش بدی ... وییییی :|

درسته :)

۲۱ مرداد ۹۴ ، ۰۹:۲۲

مرسی محسن خان ....

اره دیگه چاره ای نیست انگاری باید عادت کنم به این محیط

شکلک نداره چرا اینجا ؟؟؟؟؟؟یه پیشنهاد بدین به رییس اینجا شاید شکلک

گذاشتن ....خیلی بده اینطوری اخه

تو اسم شکلکا رو بگو ما خودمون تصورش میکنیم :))))

۲۱ مرداد ۹۴ ، ۱۶:۲۰

سکوتـــــــــ پاییزی

بذار اعتراف کنم جدیدا دارم دچارش میشم..والا:|

اعتراف سنگینی بود یه لیوان قهوه لطفا:))

میذارم ، اعتراف کن :))

۲۷ مرداد ۹۴ ، ۰۱:۲۹

بیلا

نه اصلا. مثلا اگه شوهر آینده من بدونه من قراره چجوری باشم موقع عصبانیت، از بیخ نمیاد منو بگیره دیگه. این میشه شناخت مثلا! قدرت تصمیم گیری صحیحو میبره بالا:/

ولی جدای از شوخی، عصبانیت آدمو باید تو عصبانیت شناخت، نه کل وجود آدمو. همین طور که گریه آدمو باید تو لحظه ناراحتی شناخت یا خنده شو تو لحظه شادی.

نه کل وجود آدمو. چون وجود جمع همه ی ایناست. به نظر من البته

درست میگی :)

۰۸ شهریور ۹۴ ، ۱۱:۳۴

morteza ab

من اگه بتونم خودمو موقع عصبانیت کنترل کنم که عالی میشه

ینی بقیه مواقع خوبی دیگه ؟!!!
مشکل فقط موقع عصبانیته ؟!!!!
باشد :|
:)))))))))

آقای بنفش

لبخند
یک منحنی ساده است
که میتواند هزاران بار معجزه کند
چرا از هم دریغ کنیم ؟
پیامبر شادی هارا ...