دیشب وقتی وبلاگ دوستان رو دونه دونه مرور میکردم به پیج آقای الف که رسیدم با این جمله رو به رو شدم " آدم دلش میخواد برگرده عقب تو همه صحنه هایی که سکوت کرده بغلت کنه "
خوندن همین یه جمله برای اینکه دوباره پرتم کنه تو خاطرات کافی بود ، برای اینکه از این اتاق و این مانیتور جدام کنه و ببرتم به همون غروبهای دوست داشتی کافی بود ، برای اینکه یهو زیر پاهام خالی شه ، برای اینکه همه ی دنیا توی سکوت غرق شه ، برای اینکه دوباره دلتنگی همه ی قلبم رو پر کنه کافی بود .
چشمامو که بستم انگار دوباره موندم توی همون ترافیکِ لعنتی و ناراحت از اینکه نتونستم به حرفم عمل کنم ، یاد وقتی افتادم که غروب رو تو اتوبان تماشا میکردیم و دلم میخواست بهت بگم زندگیِ من ، همه ی مردم جهان اشتباه میکنند ، این خورشیدِ که به دور زمین میگرده ...