دیشب موقع شام مدام حواسم به دستهاش بود ، دستهای مامان . دستهایی که دیگه لطافت قدیم رو نداره ، دستهایی که حالا انگار پر از خستگیه . دستهای فداکارِ مامان ...

مامانِ من اینستاگرام و تلگرام نداره ، مامان من وبلاگ نمیخونه که بخوام براش پستهای قشنگ بنویسم ، اما در عوض خداروشکر که میتونم محکم بغلش کنم ، دستهاش رو ببوسم و چشم تو چشم بهش بگم دوست دارم مامان ، ممنونم ازت برای همه چیز . بهش بگم ممنونم ازت که هرچقدر بزرگ شدیم و ازت فاصله گرفتیم تو باز هم بدون چشمداشت مراقبمون بودی و هوامونو داشتی ، ممنونم ازت که همیشه بزرگترین حامی من بودی ، الهی که سایه ات همیشه بالای سرمون باشه ، دوستت دارم مامان ...