بهرام که گور میگرفتی همه عمر ... :)))))
تو با یه لبخند زندگی میدی
من واسه لبخند تو میــمرم ...
[ شهر باران ، بهروز صفاریان ]
# بخند واسم :)
آقا داشتن صدای خوب واقعا نعمت بزرگیه ، خداروشکر من از همون بچیگمم هرچقدر قیافم خوب نبود بجاش صدام افتضاح بود ، از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون هر جا هم که میخوندم به نحوی استقبال میشد که ترجیح میدادم به همون بیت اول اکتفا کنم و ادامه ندم . دیگه بذارید بگذریم از دوران نوجونی و بلوغ که ببشتر از این باعث رنجش خاطر آلن دلون نشیم :)))
خلاصه اینکه ما هر چی بزرگتر شدیم بیشتر به موسیقی علاقمند شدیم ، یه جاهایی هم البته بود همون حدودای پیش دانشگاهی و اینا که مصادف شده بود با ظهور موسیقی رپ تو ایران ( اینی که میگم واسه هزار سال پیشه ها ) و خب دیگه یه راهی واسه خواننده شدن اونایی که صداشون افتضاح بود هم باز شده بود ( شما تصور کن هیچکس با یه صدایی شبیه صدای مخلوط کن خواننده ی هیت اون روزا بود ) ولی خب متاسفانه بازم موقعیتی برای ظهور من فراهم نشد تــــــــــــا رسیدیم به این فایل :))))
انصافاً تا قبل از این هر چی میخوندم جز همسرم و خواهرزادم که جا داره از همین تریبون هم استفاده کنم و خطاب به همسرم بگم : سلام عزیزم ، مرسی که این همه صدای منو گوش میکنی :) ، هیچ طرفدار دیگه ای نداشتم و وقتی چیزی میخوندم دیگه تو بهترین حالت همین دو نفر تا آخرش گوش میدادن . اما خب با توجه به استقبالی که تو پست توکا شد و لایکای این پست تصمیم گرفتم یه آلبوم از فاخر ترین آثارم توی این دوران جمع آوری کنم و از همین تریبون به شما طرفدارای نازنینم که میتونم از این به بعد بنفشلیتی هم خطابتون کنم این قول رو بدم که بزودی منتظر شنیدن آلبومی با صدای بنفش ماهی موسیقی ایران باشید . از اونجایی که در کمال قدرت و افتخار هر گونه مسیری رو برای انتقادات سازنده ی شما به شدت مسدود کردم ، به نحوی که شما حتی توانایی دیس لایک کردن هم ندارید ، تنها راه پیش روتون اینه که لایک کنید . مرسی بابت این همه حمایت :))))
+ لینک پست نام برده شده در بالا
:: هشتگ همدیگه رو دوست داشته باشم و بخندیم همیشه :]
+ حالا این فایل و محتواش یه سری توضیحات هم داره که تو پست بعد مینویسم :)))
:: پیشکسوت : در مورد پیشکسوت دیگه توضیح نمیدم دیگه ، خودتونید حتما میدونید که کسی که در روزگاران قدیم تو بلاگفا مسابقات خوانندگی به اون عظمت برپا میکرد من بودم :)))))
اینکه وقتی کنارشی با همه ی وجودت غرق شی توو هواش ، مست شی از نگاش
به این امید که وقتی نیست دل تنگ نشی براش
مثل این میمونه که یک ساعت مدام نفس بکشی و بعد بخوای چند روز بدون اکسیژن زنده بمونی ...